' miłość jest wtedy, kiedy spotyka
się dwoje ludzi z taką samą nerwicą'.*


pocałuj mnie, ostatni raz tak jak wtedy
pamiętasz ?
nie lubię zielonych alei w zimie,
bo to była zima, prawda ?
to w zasadzie nic nie było, sama nie wiem

cóż można wiedzieć, jak się jest przyciśniętą
do  drzewa. dotykaną
po piersiach, zachłannie.
ludzie patrzyli spod czapek, udając zaskoczonych
bardziej ode mnie
i od tych kruków co przenajświętszego
gniazda szukały wzrokiem

'ociągające się języki. próba pożegnania',
musiałam iść.





* m. nicole

Z nerwicą, nie konicznie:) wystarczy moja za dwoje :)
A na serio;


dla mnie bez:
- tych zielonych
-bocóż można wiedzieć
-tego drzewa


zamieniłabym szyki:
udając bardziej zaskoczonych       (wtedy to bardziej nabiera podwójnego wymiaru, jak sadzisz?)
ode mnie

i zamiast co- które   [ chyba się zmieniam- sama mam pełno co w swoich wierszach :(
]

Ale to są drobiazgi- może się czepiam, ale wiem, że masz talent- to tak z sympatii :))))

Nie zmieniaj, ale spójrz na wiersz przez chwilę moimi oczyma, to daje wielowymiarowość :)

serdecznie pozdrawiam

To jeden z twoich lepszych Aniu,

i zobaczyłam to twoimi oczyma
i odbiło się w nich to
co chciałaś mi pokazać

-dzięki
:)

czytam już po korekcie. po tej korekcie w drugiej cząstce czegoś brakuje.
teraz to ode mnie nijakie, wyrwane z kontekstu.
pozdrawiam :)

znów zmieniłam

sama nie wiem już
eh

-dziękuję
:)

to w zasadzie nic nie było, sama nie wiem

A jednak "coś" musiało być, skoro powstał wiersz. I to nie byle jaki wiersz. Pozdrawiam Anno

była książka
a w zasadzie jest bo jeszcze czytam
i kilka zbiegów okoliczności
które nie istnieją

dziękuję
Exsul

i proszę mniej oficjalnie
anna tak poważnie brzmi
:)

Aniu:)

o tak już lepiej
:)

Czytałam już Twój wiersz, ale pewnie gdzie indziej. Jednak z tym samym zaskoczeniem odbieram go dzisiaj. Taka realność przekazu a zarazem magia.
Pozdrawiam.

bardzo mi miło
megaro

-pozdrawiam
:)