Kącik Poezji

kropek · 2010-06-28 03:48:51

samotność łączy tych, których zbiorowisko rozdziela
A. Camus

nasze krzesła zbliżyły się pozostając
wciąż na swoich miejscach
o długość ramion
wyciągniętych dłoni i kosmyk
włosów niezdarnie spadających
na mój pierwszy szron

w brwiach dostrzegasz inność
rysujesz łuki tryumfalnie
przenosisz punkt widzenia twierdząc
że gdybym bym neandertalczykiem
moje horyzonty
znacznie wyprzedziłyby bieg czasu

a ja niczym homofobus jestem
wciąż tylko oczekiwaniem
na wypełnienie pustki
naszych różnych światów doznań
ty w moim zakotwiczyłaś trwale
drażnisz i łaskoczesz w uchu

Ostatnio edytowany przez kropek (2010-07-01 17:32:06)

szyszka · 2010-06-28 14:44:06

kropku, jest wiersz. lekko się czyta, sporo przekazuje.
trzy male uwagi:
- w pierwszej: zamiast pozostając- pozostajesz
-w trzeciej wywal: skrzypisz , bo się kurde kojarzy, ze starocią, szafa wiekowa skrzypi:)
a do ucha się szepcze czule, bądź krzyczy głośno

po lekkiej korekcie będzie git pozdrawiam i zmykam:)

Ostatnio edytowany przez szyszka (2010-06-28 14:46:34)

Megara · 2010-06-29 09:08:21

Kropku, piękny wiersz, po wprowadzeniu podobają mi się zwłaszcza dwie ostatnie strofy
dla mnie "pozostając" jest dobrze, inaczej zmieniłby się kontekst
Pozdrawiam

kropek · 2010-07-01 17:34:50

Bożeno, dziękuję.
mnie też, ale wiesz, leniwiec ze mnie, hihi

Megi, dziękuję, to jedno zostawiam [na razie]. resztę poprawiam,
pozdrówka

Ostatnio edytowany przez kropek (2010-07-01 17:43:43)

Kącik Poezji

#1 2010-06-28 03:48:51

więc jednak naprawdę

#2 2010-06-28 14:44:06

Re: więc jednak naprawdę

#3 2010-06-29 09:08:21

Re: więc jednak naprawdę

#4 2010-07-01 17:34:50

Re: więc jednak naprawdę

Stopka forum