Kącik Poezji

Wczoraj zajrzałaś w moje marzenia,
pamiętasz miła?
i zadziwiona z mej duszy wyszłaś, że tak niewiele,
że szukać trzeba pośród zakątków,
gdzieś pochowane i postrzępione,
snów paralele.

Więcej tam było pamięci żywej
o zdartych kartach, brudnych obrazach
i o nadziei, która pierwiosnkiem
wstając za słońca ciepłym promieniem,
budziła wiosnę.

Moje marzenia już śpią, oddane
tobie, coś słońcem moim i rzeką,
co szemrze z rana;
masz nimi karmić i poić duszę,
masz z nimi tańczyć, w szczęściu wirować
moja kochana.

Spacerem przeszłaś się, tak mi dobrze,
gdy dotykając strun mej istoty
i wnętrza ciała,
zgłębiłaś siebie też przy okazji,
znajdując uśmiech naszej pamięci.
Będzie jaśniała.

Ostatnio edytowany przez kropek (2010-02-20 15:39:29)